Diyarbakır’ın Kayapınar ilçesi, Medya Mahallesi’nde bulunan bir plazada yaşanan talihsiz olayda, 45 yaşındaki Ayşegül Değer, 14. katın penceresinden atlayarak intihar etti. Olay, yerel saatle öğlen sıralarında meydana geldi.
Bunalımdaki Öğretmen Ayşegül Değer Plazanın 14. Katından Atlayarak Öldü
Ayşegül Değer, henüz belirlenemeyen bir nedenle Medya Mahallesi’nde bulunan yüksek katlı bir plaza binasına gitti. Güvenlik kameralarına yansıyan görüntülerde, Değer’in binanın 14. katına çıktığı ve bir süre koridorda yürüdükten sonra kendini boşluğa bıraktığı belirlendi. İhbar üzerine hızla olay yerine gelen 112 Acil Çağrı Merkezi ekipleri, Değer’in hayatını kaybettiğini tespit etti. Değer’in cansız bedeni, gerekli otopsi işlemleri için morga kaldırıldı.
Olayla ilgili edinilen bilgilere göre, Ayşegül Değer öğretmenlik yapmakta olup, yakın zamanda eşinden boşanmış ve bir çocuk annesiydi. Değer’in uzun süredir psikolojik sorunlar yaşadığı ve bu yönde tedavi gördüğü biliniyor. Ayrıca, Değer’in geçmişte altı kez intihar teşebbüsünde bulunduğu öğrenildi, bu durum onun yaşamındaki zorlukları ve mücadelesini gözler önüne seriyor.
Ayşegül Değer’in trajik intiharı, toplumda psikolojik sağlık sorunlarının ne kadar ciddiye alınması gerektiğini bir kez daha ortaya koydu. Uzmanlar, özellikle ağır yaşam krizleri geçiren bireylerin profesyonel yardım almasının önemini vurguluyor. Psikolojik rahatsızlıkların uzmanlar tarafından tedavi edilmesi, bu tür trajedilerin önlenmesinde kritik bir rol oynayabilir.
Polis ekipleri, Ayşegül Değer’in intiharına ilişkin geniş çaplı bir soruşturma başlattı. Olayın tanıkları ve plazanın güvenlik kameraları inceleniyor, Değer’in son günlerdeki psikolojik ve sosyal ilişkileri mercek altına alındı. Toplumun çeşitli kesimleri ise bu tür olayların önlenmesi adına daha etkin önlemler alınması gerektiğini ve psikolojik destek hizmetlerinin artırılmasını talep ediyor.
Ayşegül Değer’in yaşadığı bu acı olay, toplumdaki her bireyin mental sağlık konularında bilinçlenmesi gerektiğini ve devletin bu alandaki hizmetleri genişletmesi ihtiyacını göstermektedir. Toplum olarak, bireylerin yaşadığı zorluklara duyarlı olmak, onlara destek çıkmak ve erken müdahale edebilmek hayati önem taşımaktadır. Bu trajedi, bireysel acıların ötesinde, toplumsal bir yara olarak kabul edilmeli ve gerekli dersler çıkarılmalıdır.
